வரிசையில் மணிநேரம், காஃபின் விநாடிகள் – மெட்ரோ போப் பிரான்சிஸுடன் விடைபெற பிரான்சிஸுடன் இணைகிறார். செய்தி உலகம்

இது சூடாக இருக்கிறது வத்திக்கான் சில ஆயிரம் பேர் இருக்கும் நகரம் பார்க்கும் எஞ்சியுள்ளவை போப் பிரான்சிஸ்தி

நான் அவர்களில் ஒருவன் – என் தலைமுடி என் நெற்றியில் சிக்கி என் கழுத்தில் வியர்வை குறைகிறது. எனது முக்காலி மூலம் அவர்களைத் தள்ளியதற்காக குறைந்தது ஒரு டஜன் மக்களிடம் நான் ஏற்கனவே மன்னிப்பு கேட்டுள்ளேன்.

துக்ககரமான இன்னும் தயாராக, தண்ணீர் சூரியனில் இருந்து ஒரு குடையை கொண்டு வருவதாகத் தெரிகிறது – இன்று காலை கூட.

நாங்கள் சுமார் ஒரு மணி நேரம் வரிசைகளாக இருக்கிறோம், உடல்கள் ஒருவருக்கொருவர் ஊர்வலமாக சிக்கிக்கொண்டன போன்டிஃப் செயின்ட் பீட்டர்ஸ் பசிலிக்கா சதுக்கம் சதுக்கம் முழுவதும் பெரிய திரையில் ஒளிபரப்பப்படுகிறது.

நான் கன்னியாஸ்திரி மற்றும் பாதிரியார்கள், இத்தாலிய தம்பதிகள், பள்ளி பயணத்தில் உள்ள மாணவர்கள் மற்றும் கழுத்தில் சவாரி செய்யும் கேமராமேன் ஆகியோருடன் தோள்களில் நிற்கிறேன்.

வத்திக்கான் அதிகாரிகள் கூட்டத்தை நசுக்கிய ஆபத்தில் மற்றொரு நுழைவு புள்ளியை நிறுவ வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

இறுதியாக வாயில்கள் திறக்கப்பட்ட பிறகு, அது கூட்டத்தின் வழியாக செல்வது போன்றது. மிகவும் பரவசமல்ல, மிகவும் அரவணைப்பு அல்ல, நிவாரணம், எதிர்பார்ப்பு மற்றும் துக்கம் பற்றிய ஒருங்கிணைந்த யோசனை மட்டுமே.

செயின்ட் பீட்டரின் பசிலிக்கா வாயிலுக்குச் செல்ல இன்னும் இரண்டு மணிநேரம் ஆகும். மக்கள் ஜெபிக்க நேரம் கொடுக்கிறார்கள், படங்களை எடுக்கவும், ஒருவருக்கொருவர் தெரிந்து கொள்ளவும்.

நான் கத்தோலிக்கர் அல்ல – நான் என்ன உணர்கிறேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை – ஆனால் என்னைச் சுற்றியுள்ள விசுவாச உணர்வு ஒரே நேரத்தில் கண்ணியமாகவும் ஊக்கமாகவும் இருக்கிறது.

இது பசிலிக்காவிற்குள் மிகவும் குளிராக இருக்கிறது, ஆனால் வளிமண்டலம் குறைவாக இல்லை.

என்னைப் போலவே, கத்தாரில் உள்ள பலர் வரலாற்றின் ஒரு தருணம் என்பதை அவர்கள் எப்போதும் நினைவில் வைத்துக் கொண்டு வளர்ப்பார்கள் என்பதை அங்கீகரித்துள்ளனர்.

எங்களுக்கு முன், பொன்டிஃப் சவப்பெட்டி வைக்கப்பட்டது, இது மைக்கேங்கெலோவின் டோம் – மறுமலர்ச்சி கட்டிடக்கலையின் தலைசிறந்த படைப்பு – மற்றும் தங்க நெடுவரிசைகள்.

பார்வை என்னை ஒரு அலை போல காயப்படுத்துகிறது. சனிக்கிழமையன்று ரோம், ரோம், ரோம், பசிலிக்காவில் தனது இறுதி சடங்குக்கு முன்னர் பிரான்சிஸின் ஒரு காட்சியைக் காண அனைவருக்கும் ஒரே ஒரு கணம் மட்டுமே உள்ளது.

அவர் வத்திக்கான் சுவருக்கு வெளியே மற்றும் முனைய நிலையத்திலிருந்து சுமார் நான்கு மைல் தொலைவில் உள்ள பசிலிக்காவில் அடக்கம் செய்யத் தேர்வு செய்தார்.